Op 16 mei 2023 is in de Tweede Kamer gestemd over het wetsvoorstel van kamerleden Nijboer en Grinwis (bron) waarbij een meerderheid voor de afschaffing van tijdelijke huurcontracten heeft gestemd. Op het eerste oog is dit goed nieuws, nu hoef je bijvoorbeeld na het afronden van je studie niet ook halsoverkop je prachtige studentenhuis te verlaten, of nog fijner, elk half jaar verplicht opzoek moeten naar nieuwe woonruimte omdat je contract voor de zoveelste keer afloopt.
Ik zelf heb wel mijn bedenkingen bij de nieuwe wet. Hoewel ik voor permanente huisvesting ben, denk ik wel dat we hier een nieuwe pleister introduceren voor een ander probleem, de steeds duurder en onbereikbaar wordende huizenmarkt, door (ook) aan het begin het zelfstandig wonen nu een slot op de beschikbaarheid te plaatsen. Hoe ik bij deze gedachte kom?
Op dit moment hebben we veel “scheefbewoning” in ons land. Let wel, ik bedoel hier niet scheefhuurders, maar echt scheefbewoning, bijvoorbeeld: Oma is samen met opa in 1973 in haar huidige woning (4 slaapkamers, mooie grote tuin) gaan wonen en heeft daar in de afgelopen 50 jaar drie kinderen gekregen. Al die drie kinderen hebben inmiddels een eigen woning en hoe verdrietig ook, opa is helaas 8 jaar geleden ook overleden. Ondertussen woont oma nog steeds wel in dat mooie huis, tegen een goede huurprijs. In mijn ogen is dit scheefbewoning. Uiteraard mag oma van mij wonen waar ze wil, want immers bijna haar hele leven aan herinneringen zit in dat huis, maar wat nou als oma met haar AOW en kleine pensioentje wel zou willen verhuizen? Is daar dan ruimte voor?
Ja de ruimte is er, er zijn wat dat betreft voldoende seniorenwoningen in dit geval, welke op dit moment helaas soms ook ingezet worden voor gezinshuisvesting, mede door het woningtekort. Maar stel oma zou willen verhuizen, dan kan ze dat niet makkelijk doen. Los van de eventuele verhuiskosten, zal namelijk in bijna alle gevallen haar huur per maand stijgen tot in het ergste geval het 3- of 4-voudige van wat ze nu betaald. Uiteraard zal ze hier waarschijnlijk ook wel huurtoeslag op krijgen, maar het blijft dat ze significant meer huur gaat betalen, dus waarom zou ze verhuizen?
Goed, dat was het voorbeeld van oma, maar hoe heeft dat effect op de tijdelijke huurcontracten? Door het niet kunnen of willen verhuizen van oma, kan het jonge gezin van acht hoog uit dat appartementen flatje niet verhuizen naar de benodigde of gewenste gezinswoning, waardoor die mooie starterswoning niet beschikbaar komt voor die net afgestuurde student, die dus op dit moment verplicht terug moet naar zijn ouders, want zijn huurcontract loopt af tegelijk met zijn studie. Maar begonnen we niet met de afschaffing van tijdelijke huurcontracten? Ja, dat klopt! Oftewel die afgestudeerde student gaat helemaal niet terug naar zijn ouders, en die aankomende student heeft geen mogelijkheid om huisvesting te vinden bij zijn studie. Nou zijn er natuurlijk altijd die vraag-aanbod huiseigenaren die hier wel wat mee kunnen, maar ook daar zit geen constructieve oplossing in.
Hoe ik het zie is de afschaffing van de tijdelijke contracten zeker een goed initiatief, maar naast dit moet er ook echt gebouwd worden voor de toekomst en moeten we zorgen dat er voor de de huidige scheefbewoners een goed alternatief komt, wanneer zij dit willen! Dus als oma wil verhuizen naar een gelijkvloerse seniorenplek zou ik zeggen, laten de woningcorporaties daar met verhuisbusjes bij gaan helpen en laten we ze alsjeblieft niet ineens meer huur betalen. Dat zou wat mij betreft een goede sleutel zijn op het slot waar de woningmarkt nu in zit.